پیچ گوشتی فیلیپس و پیچ گوشتی فیلیپس توسط هنری فیلیپس در دهه 1930 اختراع شد. اولین بار در خط مونتاژ ماشین استفاده شد. بنابراین پیچ گوشتی فیلیپس و پیچ گوشتی فیلیپس به پیچ گوشتی فیلیپس و پیچ گوشتی فیلیپس نیز معروف است.
برای اعمال گشتاور کمی به پیچ شیاردار، مردم به فکر باز کردن شکافی روی سر پیچ افتادند و پیچ را به راحتی می توان با پیچ گوشتی شیاردار مربوطه سفت و باز کرد، اما با پیشرفت سریع علم و فناوری، پیچ کاربرد پیچ‌گوشتی‌ها روز به روز گسترده‌تر می‌شود، و نارسایی پیچ‌ها و پیچ‌گوشتی‌های صاف- نیز ظاهر شده است. اولین مورد این است که وقتی شکاف سر پیچ آسیب دید، پیچ را نمی توان پیچ کرد. هر چه طول شیار بیشتر باشد، آسیب دیدن آن در فرآیند پیچ شدن راحت تر است.
برای کوتاه کردن طول بریدگی، بهبود توانایی بریدگی در مقاومت در برابر آسیب و انتقال همان مقدار پیچ خوردگی، افراد به فکر استفاده از شیار متقاطع هستند که می تواند همان پیچش را تحمل کند، اما طول یک بریدگی به نصف کوتاه شده است که در برابر آسیب مقاوم است. توانایی بسیار افزایش یافته است. پیچ گوشتی در ابتدا به شکل یک خط مستقیم بود و نمی‌توان آن را برای پیچ‌های متقاطع- فرورفته استفاده کرد. فقط یک پیچ گوشتی متقاطع-تخلخلی مطابق با پیچ‌های متقاطع-تخلخل تولید شد. بنابراین دو نوع پیچ گوشتی وجود دارد.
پیچ های شکاف دار از زمان وجود ماشین ها مورد استفاده قرار گرفته اند. تعویض تمام پیچ های یک دستگاه قدیمی غیرممکن است. پیچ گوشتی فیلیپس را نمی توان روی شکاف استفاده کرد و پیچ با شکاف هنوز در حال تولید و استفاده است، بنابراین پیچ گوشتی را نگه دارید. به این ترتیب اکثر ماشین‌های جدید از پیچ‌های متقاطع فرورفته استفاده می‌کنند و ماشین‌های قدیمی هنوز در حال استفاده هستند، بنابراین شرایطی وجود دارد که از دو پیچ گوشتی همزمان استفاده می‌شود.
