کلاس اول
یک دستگاه زمینی در ابزار وجود دارد، و تمام یا بیشتر بخش های ساختار عایق عایق اساسی دارند. اگر عایق آسیب دیده باشد، چون قطعات فلزی قابل دسترسی با زمین سازی محافظ (زمین سازی را ببینید) یا هادی خنثی محافظ نصب شده در خط ثابت از طریق دستگاه زمین سازی به هم متصل می شوند، به اجسام زنده تبدیل نمی شوند که می تواند مانع از شوک الکتریکی اپراتور شود.
کلاس دوم
ساختار عایق این گونه ابزارها شامل عایق دو یا تقویت شده متشکل از عایق پایه و عایق مکمل است. هنگامی که عایق پایه آسیب می بیند، اپراتور توسط عایق اضافی برای جلوگیری از شوک الکتریکی از بدنه شارژ شده جدا می شود. ابزارهای کلاس II باید از پلاگین های برق غیر قابل اتصال استفاده کنند، و زمین سازی مجاز نیست.
کلاس سوم
چنین ابزارهایی توسط یک منبع ولتاژ امن تغذیه می شوند. مقدار rms ولتاژ بدون بار بین هادی های ولتاژ ایمنی یا بین هر هادی و زمین نباید از ۵۰ ولت تجاوز کند؛ برای منابع تغذیه سه فاز، مقدار rms ولتاژ بدون بار بین هادی ها و خط خنثی نباید از ۲۹ ولت تجاوز کند. ولتاژ ایمنی معمولاً توسط یک ترانسفورماتور جداسازی ایمنی یا یک مبدل با سیم پیچ های جداگانه تأمین می شود. دستگاه های زمینی حفاظتی بر روی ابزارهای کلاس III مجاز نیستند.
تداخل رادیویی
موتورهای سری تک فاز و موتورهای DC با کموتاتور باعث تداخل جدی الکترومغناطیسی به مجموعه های تلویزیونی و رادیوها خواهند شد، بنابراین تداخل به رادیوها باید در طراحی ابزارهای قدرت در نظر گرفته شود. عمدتاً اقداماتی مانند محافظ، اتصال متقارن سیم پیچ های تحریک، راه اندازی فیلترهای الکتریکی، و اتصال فیلترها به شکل دلتا را اتخاذ می کنند. در صورت لزوم، کویل های القا کوچک نیز می توانند به صورت سری در هر دو انتهای آرماتور حرکتی به هم متصل شوند.
